Pochodzący z Kresów artysta, znany głównie z rysunków i malarstwa, był wrogim krytykiem Władysława Strzemińskiego (1893-1952) oraz zdecydowanym przeciwnikiem przyznania twórcy unizmu Nagrody Artystycznej Miasta Łodzi w 1932 roku.
Tymczasem był to barwny i wszechstronny twórca zasłużony dla rozwoju kulturalnego Łodzi w okresie międzywojennym, wręcz nadający ton ówczesnemu życiu artystycznemu.
Jednak my skupiamy się teraz na okresie, kiedy artysta przebywał w Radomiu.
Syn Heliodora, w wieku siedmiu lat przeniósł się do Kijowa. Tam ukończył szkołę realną, a następnie rozpoczął studia architektoniczne w Szkole Sztuk Pięknych. Po roku zmienił kierunek na malarstwo, ucząc się pod okiem takich mistrzów jak Iwan Fedorowicz Selezniow, Grigorij Kononowicz Diadczenko, Muraszko i Menek. W 1912 roku ukończył studia, zdobywając uprawnienia do nauczania rysunku i grafiki w szkołach średnich. Jesienią tego samego roku kontynuował naukę na Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, gdzie studiował u znakomitych profesorów: Konstantina Makowskiego, Jana Ciąglińskiego, Iwana Iwanowicza Tworożnkowa, Biełajewa, Dymitra Nikołajewicza Kardowskiego i Wasilija Sawińskiego.
Od 1920 roku jego prace można było podziwiać na wystawach w Kijowie i Leningradzie. W 1922 roku przeniósł się do Moskwy, gdzie przez dwa lata pracował jako plastyk. Po powrocie do Kijowa w 1924 roku ukończył studia i zdobył dyplom artysty malarza. Został wtedy członkiem Związku Zawodowego Pracowników Sztuki i zaczął pracować jako ilustrator czasopism. W 1927 roku wyruszył w podróż po Europie, spędzając kilka miesięcy we Włoszech, gdzie stworzył kolekcję około stu grafik. Rok później osiedlił się w Łodzi, współtworząc tam Szkołę Sztuk Pięknych, która w 1937 roku została przemianowana na Szkołę Sztuk Pięknych i Przemysłu Artystycznego im. Cypriana Kamila Norwida. Wystawiał swoje prace w Łodzi, warszawskim Instytucie Propagandy Sztuki i Zachęcie. W 1940 roku został wysiedlony do Limanowej, skąd przeniósł się do Radomia, gdzie zarabiał na życie malowaniem portretów i udzielaniem prywatnych lekcji.
W 1945 założył szkołę plastyczną, która cztery lata później stała się Państwowym Ogniskiem Plastycznym. Również w 1945 zainicjował powstanie radomskiego oddziału Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, za co został wynagrodzonym medalem. Był również pierwszym prezesem Związku Pracowników Sztuki w Radomiu oraz organizatorem Klubu Literacko-Artystycznego. Był wyjątkowo zasłużony dla rozwoju środowiska artystycznego w mieście, które wcześniej nie posiadało takich tradycji. Wielu uczniów Wacława Dobrowolskiego ukończyło Akademie Sztuk Pięknych i zostało zawodowymi malarzami, należeli do nich m.in. Alojzy Balcerzak, Władysław Kurpiel, Krystyna Krause. Lekcje rysunku pobierał również Andrzej Wajda i Adam Gierczak - autor strony.
Radom - 1947
Wystawa zbiorowa obrazów, szkiców i rysunków artysty malarza Wacława Dobrowolskiego, - zorganizowana przez Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Radomiu.
Radom - 1948
Wystawa zbiorowa obrazów, szkiców i rysunków artysty malarza Wacława Dobrowolskiego - kontynuacja z 1947 r.
1955
Radom - wystawy - 1955 r.; Dobrowolski, Wacław (1890-1969) - katalogi wystaw; Malarstwo polskie - 20 w. - katalogi wystaw
Radom - 1967
Wacław Dobrowolski - malarstwo - zorganizowana przez Związek Polskich Artystów Plastyków w Radomiu.
Radom - 1970
Wacław Dobrowolski 1890-1969 - zorganizowana przez Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Radomiu.
Radom - 28 lutego – 13 kwietnia 2009 r.
Wystawę rozpoczynają prace dwojga artystów środowiska radomskiego, Wacława Dobrowolskiego i Haliny Krysińskiej, którzy byli założycielami Towarzystwa w 1945 r., uczestniczyli w wielu wystawach.
Ulica Wacława Dobrowolskiego prowadzi od ul. T. Grodzińskiej do ul. Rodziny Graboszów. Krzyżuje się z ul. J. Prackiego. (Rajec Szlachecki)
Uroczystość odbyła się przy ul. Wólczańskiej 35. Adres wybrano nieprzypadkowo - w tym właśnie miejscu w latach dwudziestych XX wieku malarz i rysownik zasłużony dla rozwoju kulturalnego Łodzi, założył szkołę dla przyszłych artystów.
Na uroczystość przybyli wyjątkowi goście, min.: syn i wnuk Wacława Dobrowolskiego oraz polski grafik, malarz, artysta plastyk, popularyzator sztuki i wykładowca Alojzy Balcerzak, którzy odsłonili pamiątkową tablicę zaprojektowaną przez artystę i pedagoga radomskiego 'Plastyka' - Włodzimierza Orła.
Profesor Dobrowolski jest pochowany w Bodzanowie koło Płocka.